Σύμφωνα με το ιστορικό της εν λόγω υπόθεσης (C-775/21) δύο ρουμανικοί οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων επί μουσικών έργων είχαν στραφεί κατά της εταιρείας αεροπορικών μεταφορών Blue Air Aviation και κατά της CFR, εταιρείας σιδηροδρομικών μεταφορών της Ρουμανίας, αξιώνοντας την καταβολή της αμοιβής που εξακολουθεί να οφείλεται, καθώς και των προστίμων που είχαν επιβληθεί για τη μετάδοση, χωρίς άδεια, μουσικών έργων σε αεροσκάφη και βαγόνια επιβατών.
Το αρμόδιο δικαστήριο του Βουκουρεστίου υπέβαλε συνακόλουθα ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα εξής ερωτήματα:
α) εάν η μετάδοση, εντός εμπορικού αεροσκάφους το οποίο μεταφέρει επιβάτες, μουσικού έργου ή αποσπάσματος μουσικού έργου κατά την απογείωση, την προσγείωση ή σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο της πτήσης, μέσω του μεγαφωνικού συστήματος του αεροσκάφους, συνίσταται σε παρουσίαση στο κοινό και,
β) εάν προβαίνει σε παρουσίαση στο κοινό σιδηροδρομικός μεταφορέας που χρησιμοποιεί βαγόνια, στα οποία είναι εγκατεστημένα συστήματα ήχου που προορίζονται για την ανακοίνωση πληροφοριών στους επιβάτες.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η εντός μέσων μεταφοράς επιβατών μετάδοση μουσικών έργων ως μουσική υπόκρουση συνίσταται σε παρουσίαση στο κοινό κατά την έννοια του δικαίου της Ένωσης -απαιτεί δηλαδή τη λήψη προηγούμενης άδειας και καταβολή αμοιβής. Ωστόσο, η απλή εγκατάσταση, σε μεταφορικό μέσο, εξοπλισμού και, ανά περίπτωση, λογισμικού που καθιστά δυνατή τη μετάδοση μουσικής υπόκρουσης δεν συνίσταται σε παρουσίαση.
Κατά συνέπεια, εθνική ρύθμιση δυνάμει της οποίας θεσπίζεται μαχητό τεκμήριο ως προς την παρουσίαση μουσικών έργων στο κοινό εξαιτίας της παρουσίας συστημάτων ήχου σε μεταφορικά μέσα αντίκειται στο ενωσιακό δίκαιο.
Για περισσότερα δείτε εδώ.