ΣτΕ 949/2000

... η προβλεπόμενη στην παρ. 2 του άρθρου 69 του ν 2121/93 επιχορήγηση του οργανισμού πνευματικής ιδιοκτησίας από τις ακαθάριστες εισπράξεις των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης αποτελεί αναγκαστική παροχή, την οποία το Κράτος μονομερώς επιβάλλει στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Η επιχορήγηση δε αυτή δεν έχει προβλεφθεί υπό μορφή ανταποδοτικού τέλους, ως ειδική δηλαδή αντιπαροχή έναντι υπηρεσιών που παρέχει ο πιο πάνω οργανισμός στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, αφού αρμοδιότητες συναφείς με την παροχή τέτοιων υπηρεσιών δεν περιέχει ο νόμος, ούτε μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοιες οι αρμοδιότητες οι σχετικές με την υποβοήθηση του Υπουργού Πολιτισμού στην άσκηση εποπτείας επί των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης. Τέλος, κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης δεν αποκλείεται η παροχή νομοθετικής εξουσιοδότησης για τον καθορισμό του συντελεστή επιχορήγησης, μέσα όμως στα καθοριζόμενα από το νόμο πλαίσια (Τμ. Α΄ (επταμ.) ΕλΔ 2001, σελ. 1063 περίλ., ΝοΒ 2001, σελ. 1071). 

ΣτΕ 3020/1997

Κατά την παρ. 4 του άρθρου 7 του ν 417/61, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 6 του νδ 916/71 (Φ. 137), «διά την εν την αλλοδαπή καταβολήν δικαιωμάτων διά την χρησιμοποίησιν εν Ελλάδι πνευματικής ιδιοκτησίας ευρεσιτεχνιών, ερευνών, σχεδίων, μυστικών βιομηχανικών μεθόδων και τύπων ή άλλης αναλόγου ιδιοκτησίας ή υπηρεσίας ως και διά την τεχνικήν διεύθυνσιν, παρέχεται δι' έκαστον έτος ποσόν συναλλάγματος, καθοριζόμενον διά κοινής αποφάσεως των υπουργών Συντονισμού, Οικονομικών και Βιομηχανίας μετά γνώμην της Επιτροπής του άρθρου 3 του νδ 2687/53. Διά της αποφάσεως θα καθορίζεται α) το ποσόν της καταβλητέας αμοιβής (εις απόλυτον ύψος ή και εις ποσοστόν), β) το εις την αλλοδαπήν εξακτέον ποσόν και γ) πάσα αναγκαία σχετική λεπτομέρεια» (Τμ. Β΄ ΔΦΝ 1999, σελ. 1272).