19.04.2023

Οι παραγωγοί φωνογραφημάτων και οι ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες λαμβάνουν ενιαία εύλογη αμοιβή όταν τα φωνογραφήματά τους αναπαράγονται δημόσια και μεταδίδονται από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Τον Σεπτέμβριο του 2020 μια απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση RAAP ((Case C-265/19) αμφισβήτησε την κοινή αντίληψη μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά τη διακριτική τους ευχέρεια να εφαρμόζουν την αμοιβαιότητα σχετικά με την αναγνώριση αυτού του δικαιώματος έναντι τρίτων χωρών δικαιούχων, με βάση τις επιτρεπόμενες επιφυλάξεις στο σχετικό διεθνές δίκαιο. Η ερμηνεία του ΔΕΕ αμφισβήτησε τους υφιστάμενους εθνικούς κανόνες και πρακτικές που δεν επεκτείνουν το δικαίωμα σε δικαιούχους από τρίτες χώρες που δεν αναγνώρισαν αυτό το δικαίωμα σε εκτελεστές και παραγωγούς της ΕΕ. Αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι τουλάχιστον οκτώ κράτη μέλη επηρεάζονται άμεσα από την τρέχουσα ερμηνεία του δικαίου της ΕΕ.

Ωστόσο, μέχρι στιγμής μόνο τρία από αυτά τα κράτη μέλη είτε έχουν τροποποιήσει τη νομοθεσία τους ή/και τις πρακτικές τους στην αγορά προκειμένου να συμμορφωθούν με την ερμηνεία του ΔΕΕ. Οι απόψεις διίστανται μεταξύ των ενδιαφερομένων σχετικά με την ανάγκη ή το εύρος μιας παρέμβασης της ΕΕ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης.

Αυτή η μελέτη επιχείρησε να ποσοτικοποιήσει τον οικονομικό αντίκτυπο δύο σεναρίων:

α) της εφαρμογής της αρχής της εθνικής μεταχείρισης σε ολόκληρη την ΕΕ (που αντικατοπτρίζει την ερμηνεία του ΔΕΕ του δικαίου της ΕΕ) και

β) της εισαγωγής της αρχής της αμοιβαιότητας σε επίπεδο ΕΕ.

Για περισσότερα δείτε εδώ.